Pomimo tej miłości do wszelkich orkiestracji, w jego sposobie gry i brzmieniu przez cały czas słychać echa elektrycznego bluesa, szczególnie spod znaku Guitar Slima, który jak nikt łączył rzężący, przesterowany sound gitary, nietypowe szarpane frazowanie i rhythmandbluesową, melodyjność sekcji dętej, sporadycznie obecnej w jego nagraniach. Bluesman ten pochodził z Los Angeles i był swoistą przeciwwagą dla dominacji Chicago w tym gatunku. Jeśli posłuchamy sobie nagrań Guitar Slima z lat 50. (choćby „The Things That I Used to Do”, czy „The Story of My Life”) i wybranej solówki Zappy z dęciakami w tle, będziecie wiedzieć o co chodzi.
Jako wokalista Frank jest jeszcze bardziej charakterystyczny. Operuje bowiem niskim i równie jak jego gitara, chrypiącym tembrem, oscylującym w niewielkim zakresie wysokości. Przywołajmy jeszcze raz jego szczerą i autoironiczną wypowiedź:
„Śpiewać potrafię mniej więcej w jednej oktawie, trzymając się tonacji w siedemdziesięciu pięciu, osiemdziesięciu procentach. Powiedzmy to sobie szczerze, przyjaciele i sąsiedzi, z takimi uzdolnieniami nie zdałbym przesłuchania do własnego zespołu”.
Fanowi Franka ciśnie się na usta okrzyk „I co z tego!”. Przecież gdyby jeszcze śpiewał jak Farinelli to byłby tak samo nierealny, jak uczciwy polityk, czy inteligentna blondynka (ta z dowcipów oczywiście!). A tak, mamy gościa z krwi i kości, z jego genialnymi uzdolnieniami i ludzkimi słabościami, które składają się na niepowtarzalny i intrygujący obraz muzyka niczym spod pędzla Picassa. Słuchajcie jego nagrań, bo warto mieć punkt odniesienia od utrwalonych i zakorzenionych muzycznych schematów. Szczególnie w dzisiejszych, mega komercyjnych czasach.
Frank Zappa zmarł 4 grudnia 1993 roku na raka prostaty. Z drugą żoną Gail pozostawił czworo dzieci: Moon Unit, Dweezila, Ahmeta Rodana, oraz Divę. Za życia wydał ponad 60 albumów, w tym wiele dwupłytowych. Po śmierci do tej kolekcji dołączyło kolejnych 20 płyt. Kilka jego filmów (w tym słynny „200 Motels”) zyskało miano kultowych, a jedną z wschodnioberlińskich ulic nazwano Frank Zappa Strasse.