Niektórzy znają go jeszcze z zespołów Jeffa Becka i The Faces (z Rodem Stewardem), gdzie pięknie uzupełniał liderów grą na gitarze oraz… basie. Tak, tak! Ron na początku gry u boku Jeffa Becka został jego basistą!
Te klasyczne dzisiaj brytyjskie zespoły znały się doskonale ze Stonesami, którzy borykali się z problemem drugiego gitarzysty składu. Po tragicznej śmierci Briana Jonesa i krótkiego etatu Micka Taylora („jedyny Stones, który opuścił zespół żywy”) do kapeli zaproszono Rona i tak już zostało. Ron dogadał się (także pozamuzycznie…) z Keithem Richardsem, uzupełniając brzmienie zespołu o charakterystyczne zagrywki i techniki (m.in. slide) grane na stratocasterze, którymi dopełnił brzmienie zespołu. Jednocześnie Ron jest wyjątkiem w galerii sygnatur ESP, ponieważ niemal wszyscy pozostali endorserzy reprezentują cięższe odmiany rocka i metalu. Tym bardziej więc instrumenty sygnowane przez Stonesa są wyjątkowe. Dogadał się z ESP w 1985 roku, zatem był jednym z pierwszych znanych oficjalnych użytkowników tej marki i były to wiosełka wzorowane na stratach i telecasterach. W pierwszej połowie lat osiemdziesiątych, zanim podpisał się z producentem, zamawiał z Japonii wiele gitar ESP, które wówczas były tylko kopiami fenderów czy gibsonów.
Kilka lat temu pojawił się ostatni model Ronniego, nazwany jakże oryginalnie ESP Ron Wood. Klasyczny telepodobny kształt z jasnym, jednoczęściowym klonowym gryfem. Korpus, wykonany z dwóch kawałków olchy, pokryty jest w wypadku testowanego modelu czarnym lakierem i białym celuloidowym bindingiem z obu stron. Przy mostku mamy przetwornik typu single coil (ESP TS 120). Jest on tak bardzo standardowy, że nawet karkas użyty do nawinięcia cewki został wykonany za pomocą starych metod i materiałów. Jedyne, co odróżnia ten przetwornik od prawdziwych oldschoolowych pickupów, to fakt, że nie brumi tak jak one. Brzmienie przetwornika przy gryfie (ESP Designed LH-200) można z kolei określić jako PAF-opodobne. Oczywiście jest też dostępna wersja LTD Ronnie Wood, tańsza i dlatego równie (a może bardziej?) kusząca. Od droższej ESP różni się pickupami (tutaj mamy Seymour Duncan ‘59 i Hot Tele) oraz drewnem – w LTD wykorzystano olchę oraz klon.
ESP Ron Wood
- Klasyczny telepodobny kształt z jasnym, jednoczęściowym klonowym gryfem.
- Olchowy korpus pokryto czarnym lakierem i białym celuloidowym bindingiem.
LTD Ronnie Wood
- Od droższej ESP różni się pickupami – Seymour Duncan ‘59 i Hot Tele.
- W LTD wykorzystano olchę oraz klon.
Ron jest wyjątkiem w galerii sygnatur ESP, ponieważ niemal wszyscy pozostali endorserzy reprezentują cięższe odmiany rocka i metalu. Tym bardziej więc instrumenty sygnowane przez Stonesa są wyjątkowe.
