Metallica – Sad But True

Utwór „Sad but True” amerykańskiej grupy Metallica, znany ze swojej potężnej energii i wyjątkowego brzmienia, pozostaje jednym z najbardziej charakterystycznych kawałków heavy metalu lat 90. Wydany jako ostatni singiel z kultowego albumu z 1991 roku, zyskał sławę dzięki swojej surowej mocy i wpływowi na kulturę muzyczną.

„Sad but True” grupy Metallica, wydany w lutym 1993 roku, to piąty i ostatni singiel z ich albumu z 1991 roku, znanego również jako „The Black Album”. Piosenka ta, towarzysząca zespołowi przez dekady, jest nie tylko świadectwem muzycznej ewolucji grupy, ale także znaczącym elementem w historii heavy metalu.

Zaskakującym aspektem tego utworu jest jego strojenie. Oryginalnie napisany i zagrany w standardowym strojeniu E, został przekształcony na sugestię producenta Boba Rocka. Rock, wspominając pracę nad albumem dla Musicradar.com, ujawnił, że zespół przestroił się na D, co nadało riffom większą moc i głębię. Ta zmiana, choć subtelna, miała znaczący wpływ na ostateczne brzmienie piosenki.

„Sad but True” zyskał uznanie nie tylko wśród fanów Metallica, ale także wśród innych artystów. W 2020 roku mongolski zespół The HU wydał cover tej piosenki, całkowicie przetłumaczony na język mongolski, a w 2021 roku na albumie „The Metallica Blacklist” pojawiło się aż siedem różnych wersji tego utworu, wykonanych przez różnych artystów, w tym przez Jasona Isbella i Royal Blood.

Piosenka ta nie tylko zyskała uznanie wśród krytyków i fanów, ale także odniosła sukces komercyjny. Utwór znalazł się na listach przebojów w wielu krajach, osiągając pierwsze miejsce na liście Finlandii i drugie miejsce w Portugalii. Jej wpływ wykraczał również poza świat muzyki, inspirując innych artystów, takich jak Kid Rock, który wykorzystał jej sample w swoim utworze „American Bad Ass”.

Pomimo sukcesu komercyjnego, prawdziwa siła tego utworu tkwi w jej trwałym wpływie na kulturę heavy metalu. Oparta na potężnych riffach i surowym wokalu Jamesa Hetfielda, piosenka ta stała się jedną z ikon gatunku. Wspomagana przez niezachwianą rytmikę Larsa Ulricha i precyzyjne solo Kirka Hammetta, a także solidną linię basową Jasona Newsteda, „Sad but True” jest świadectwem znakomitego muzycznego rzemiosła.

W kontekście albumu „The Black Album”, „Sad but True” odzwierciedla ciemniejsze i bardziej introspekcyjne aspekty zespołu. Tekst piosenki, opowiadający o wewnętrznej walce i prawdzie o sobie samym, zyskał uznanie za swoją głębię i emocjonalność. Te tematy, choć ciężkie, znalazły odzew w szerokim gronie słuchaczy.

Warto również zwrócić uwagę na różnorodność wydań singla „Sad but True”. Od amerykańskiej wersji, przez międzynarodowe edycje, po specjalne wydania w Wielkiej Brytanii i Niemczech, każda z nich prezentuje unikalne kombinacje utworów, w tym zarówno wersje na żywo, jak i dema. To pokazuje, jak zespół eksperymentował z różnymi formami prezentacji swojego materiału.

Mimo upływu lat, „Sad but True” pozostaje jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów Metallica, świadczącym o ich niezmiennym wpływie na świat muzyki. Jego potężne brzmienie, głębokie teksty i innowacyjne podejście do kompozycji sprawiają, że utwór ten nieustannie inspiruje nowe pokolenia fanów i muzyków. To nie tylko piosenka, ale też część muzycznej historii, która nadal żyje i ewoluuje wraz z czasem.

„Sad but True” zespołu Metallica jest nie tylko przełomowym utworem na ich albumie z 1991 roku, ale również znaczącym punktem zwrotnym w historii heavy metalu. Jego wpływ na kulturę muzyczną jest niezaprzeczalny, a jego dziedzictwo – trwałe. Od głębokich tekstów po innowacyjne brzmienie, pozostaje jednym z najbardziej wpływowych utworów w dorobku zespołu, będąc świadectwem ich talentu, kreatywności i muzycznej pasji.