Wywołanie wrażenia gry w pewnej przestrzeni, często większej niż aktualnie się przebywa – oto zadanie przestrzennych efektów gitarowych. Zapraszamy do zapoznania się z zasadami działania i opisem tych podstawowych modulacji.
Duża plenerowa przestrzeń, sala koncertowa, hala filharmonii, wnętrze klubu, hotelowy hall, kościelna katedra, a nawet zwykłe przejście dla pieszych kojarzą się z takimi efektami jak pogłos, czy echo. Ucho ludzkie „lubi” dźwięki bogate w przesunięcia fazowe i czasowe, bogate w harmoniczne, łatwiej jest również grać używając sprzętu, dzięki któremu uda się wydobyć odpowiednio wydłużone dźwięki.
Czasami jednak brzmienie gitary warto wzbogacić w wydłużenie dźwięku lub przestrzeń generowaną analogowo lub elektronicznie. Dźwięk na tym zyska, metaforycznie mówiąc – zacznie oddychać.
Nux Time Core Deluxe
Sygnał bez efektu
Charakterystyczną cechą sygnału czystego z gitary jest nagły pik dźwiękowy i ciągłość sygnału dzięki bezwładności strun, co nazywamy sustainem, czyli długością wybrzmiewania dźwięku potęgowaną dodatkowo przez dobrą jakość materiałów użytych do produkcji gitary. Generalnie Im dłuższy jest czas wybrzmiewania, z tym lepszym dźwiękiem lub instrumentem mamy do czynienia, a także tym lepiej ucho ludzkie go toleruje. Wybrzmiewanie można uznać za dobre preludium brzmienia podbarwionego szlachetnym pogłosem – ten efekt to oczywiście wzbogacenie gitarowego dźwięku.
Linia opóźniająca – delay
Termin delay oznacza opóźnienie nie tylko kiedy czekamy na spóźniający się samolot, ale także gdy oczekujemy na powtórzenie dźwięku wygenerowanego automatycznie. W akustyce delay jest efektem elektroakustycznym, dublującym sygnał i przesuwającym go w czasie o pewną stałą lub zmienną w zależności od ustawionych parametrów odległość.
Delay jest efektem elektroakustycznym, dublującym sygnał i przesuwającym go w czasie o pewną stałą lub zmienną w zależności od ustawionych parametrów odległość
W odróżnieniu od efektu dubbling, czy flanger efekt ten charakteryzuje dużo większa odległość w czasie między sygnałem oryginalnym a sygnałem będącym kopią. I znowu wracamy do naturalnego sustainu instrumentu. Długie wybrzmiewanie oznacza mniejszą przerwę „bez dźwięku” pomiędzy sygnałem oryginalnym a powtórzonym, kiedy czas odbicia jest ustawiony na większą wartość. Wiadomo – krótki dźwięk nie będzie w stanie wypełnić luki czasowej pomiędzy atakiem i zanikiem tonu oryginalnego a przed powtórzeniem w obwiedni dźwięku.
W takim przypadku każda cząstka sygnału została przesunięta w czasie łącznie z drobnymi niuansami dźwiękowymi. Będzie to więc dokładna kopia oryginalnej obwiedni dźwięku – delay z mieszaniem z sygnałem oryginalnym w stosunku 1:1. Siła obydwu sygnałów jest taka sama.
Głębokość pogłosu, fot. www.anotherproducer.com
Delay bez sygnału oryginalnego
Efekt zachowuje się podobnie jak klasyczny delay przedstawiony powyżej, ale jego zadanie skupia się wyłącznie na opóźnieniu z eliminacją sygnału rzeczywistego.
Istnieje wiele technik budowania tego typu efektów: począwszy od techniki analogowej, gdzie sygnał opóźniany jest w czasie za pomocą elementów elektrycznych takich jak cewki, rezystory i kondensatory, aż po technikę cyfrową, gdzie obecne są przetworniki pamięci i odpowiedni generator formujący sygnał dopiero po pewnym czasie. Widzimy więc, że sama zasada działania delay’a jest dość prosta, w przeciwieństwie do technicznych sposobów jej realizacji. Od początku rozwoju technik studyjnych i estradowych próbowano uzyskać powtórzenie dźwięku różnymi metodami, z gorszym lub lepszym skutkiem.
Electro Harmonix Delay
