Jimmy Page to chyba najbardziej znany muzyk posługujący się dwugryfową gitarą elektryczną. Choć w jego kolekcji znajduje się mnóstwo gitar, a w swojej karierze używał on bardzo wielu modeli, to obraz Page’a z modelem Gibsona EDS-1275 z 1971 roku z 12-strunową gitarą na górze i 6-strunową na dole korpusu, wrył się w pamięć fanom LED ZEPPELIN.
Pomimo tego jednak gitarowe ścieżki na pierwszym albumie grupy, jak i według wielu rankingów najsłynniejsze solo świata do utworu „Stairway To Heaven” Jimmy Page nagrał na gitarze Fender Telecaster ’58 i wzmacniaczu Supro. To małe combo z 12” głośnikiem było jednym z ulubionych wzmacniaczy Jimmy’ego, brało udział nie tylko w sesjach nagraniowych, ale i koncertach. Gitara natomiast została mu sprezentowana przez Jeffa Becka – leadera ówczesnych The YARDIBIRDS.
Jimmy Page grał na niej także podczas występów z tą grupą, ale jednocześnie wszedł w posiadanie Gibsona Les Paul „Black Beauty” z trzema humbuckerami i mostkiem wibracyjnym Bigsby. Ta czarna piękność została, niestety, skradziona lub zagubiona podczas pierwszej trasy Page’a z The YARDIBIRDS, zabrakło jej więc podczas nagrań płyty „Led Zeppelin II”. Siłą rzeczy więc goszczą na niej inne ulubione gitary typu Les Paul oraz wzmacniacze Marshalla. Od tej pory jest dość wiernym użytkownikiem instrumentów spod znaku LP.
Jimmy Page i gitary elektryczne, na których grał
– Fender Telecaster ’58 (sprezentowany Page’owi przez Jeffa Becka, później przemalowany i ozdobiony wizerunkiem psychodelicznego smoka; używany podczas występów z The YARDIBIRDS, na płycie „Led Zeppelin I”, także podczas wczesnych tras koncertowych w latach 1968-1969; nagrano na nim solo do studyjnej wersji „Stairway To Heaven”)
– Gibson Les Paul Standard ’58 (określana także „numerem jeden”, jedna z dwóch podstawowych gitar Page’a)
– Gibson Les Paul Standard ’59 (sprezentowana przez Joe Walsha, instrument „numer dwa”)
– Danelectro 3021 ’60 (powstała poprzez połączenie dwóch innych gitar)
– Vox 12-string ’67 (używana dość często podczas prac studyjnych)
– Gibson Les Paul Black Beauty ’60 (gitara z trzema humbuckerami i mostkiem tremolo Bigsby, skradziona lub zagubiona podczas trasy z The YARDIBIRDS)
– Rickenbacker 12-strings (obecnie jedna z bardziej poszukiwanych gitar, ma ciekawy charakter)
– Gibson EDS-1275 Double Neck (wykorzystana przy nagraniach „Stairway To Heaven”, „Celebration Day”, „The Rain Song”, „The Song Remains the Same”)
– Gibson Les Paul Standard ’73 (gitary z tego rocznika osiągają już naprawdę wysokie ceny)
– Fender Stratocaster ’64 błękitny (używany podczas sesji nagraniowych „In Through The Out Door” oraz „In The Evening”)
– Fender Telecaster ’66 kremowy (można go usłyszeć na „Physical Graffiti”)
– Fender Telecaster ’60 (gitara o palisandrowym korpusie wyposażona w system podciągania struny H, Parsons and White. W latach 80. Jimmy Page używał go uczestnicząc w projektach „The Firm” i albumie „Outrider”)
– Fender Electric XII ’65 (gitara, która zadebiutowała w 1965 roku i była produkowana tylko przez dwa lata)
– Gibson RD Artist ’77 (gitara o skali 25 1/2″ dłuższej niż zwyczajowe 24 3/4″, jej brzmienie było dużo jaśniejsze niż Gibsonów serii LP)
– Gibson SG (wykorzystywany bardzo rzadko, raczej podczas tras w latach 80.)
– Druga gitara „Gibson Doubleneck” została podarowana Page’owi, gdy zgodził się na współpracę z Gibsonem przy reprodukcji oryginalnej EDS-1275.
– Gibson Les Paul Black Beauty Custom ’07 (remake gitary skradzionej w 1970 roku, z modyfikacjami takimi jak 6-pozycyjny selektor przystawek i przełącznik rozdzielający cewki przystawki mostka)
– Gibson Les Paul Gold Top (gitara z komputerowo-mechanicznym systemem strojenia Transperformance)
Jimmy Page i gitary akustyczne, na których grał
– Gibson J-200 (wykorzystywana podczas nagrań albumu Led Zeppelin I)
– Martin D-28
– Gibson Everly Brothers (gitara sprezentowana Page’owi przez Ronniego Wooda)
– Giannini 12-String
– Harmony Sovereign (niedroga gitara klasy popularnej, ale bardzo często używana do nagrań studyjnych Led Zeppelin)
– Washburn 12 String
– Ovation 1994 Double Neck
Artykuł ukazał się w TopGuitar (styczeń/luty 2008)
Autor: Szymon Kwiatkowski