„Rock Me Baby”, standard bluesa, zyskał status jednego z najczęściej nagrywanych bluesowych utworów wszech czasów. Jego geneza sięga utworu „Rockin’ and Rollin'” z 1951 roku autorstwa Lil’ Son Jacksona, który czerpał inspiracje z wcześniejszych utworów bluesowych. Rendycje Muddy Watersa i B.B. Kinga uczyniły ten utwór rozpoznawalnym. Kiedy w 1964 roku ukazała się wersja „Rock Me Baby” B.B. Kinga, stała się ona jego pierwszym singlem, który dotarł do Top 40 na liście Hot 100 magazynu Billboard. W 2022 roku nagranie Kinga zostało wprowadzone do Blues Hall of Fame w kategorii 'Classics of Blues Recording – Singles’.
„Rock Me Baby” B.B. Kinga oparte jest na utworze „Rockin’ and Rollin'” Lil’ Son Jacksona z 1951 roku. Tekst Kinga jest niemal identyczny jak Jacksona, chociaż instrumentalnie utwory te różnią się od siebie: „Rockin’ and Rollin'” to solo z towarzyszeniem gitary Jacksona, podczas gdy „Rock Me Baby” jest utworem zespołowym.
Inną wersję, znaną jako „Rock Me”, nagrał w 1956 roku Muddy Waters, który również oparł swoje nagranie na utworze Jacksona. W swojej interpretacji, Waters użył niektórych wersów z utworu Jacksona, ale dołożył do nich kilka fragmentów swojego utworu „All Night Long” z 1951 roku, który również oparty był na „Rockin’ and Rollin'”. Wersja Watersa utrzymuje wyjściowy motyw gitary Jacksona i rozpoczyna wokal na akordzie IV, co jest nietypowe dla 15-taktowego bluesa (nieparzysta liczba taktów, zamiast tradycyjnych dwunastu, lub mniej powszechnych ośmiu lub szesnastu). W 1978 roku Waters nagrał drugą wersję „Rock Me” na swój album „I’m Ready”.
„Rockin’ and Rollin'” Lil’ Son Jacksona inspirowany był wcześniejszymi kompozycjami bluesowymi. Wiele utworów z lat 1920-1940 ma w tytule lub tekście pewne kombinacje słów rock, roll, baby i mama, chociaż instrumentalnie różnią się one od „Rock Me Baby”, „Rock Me”, czy „Rockin’ and Rollin'”. Utwór „Rockin’ Chair Blues” z 1940 roku autorstwa Big Bill Broonzy służył jako podstawa dla wielu późniejszych interpretacji i często wykorzystuje frazę „rock me baby”.
Przez lata wiele bluesowych i innych artystów interpretowało i nagrywało „Rock Me Baby”, co uczyniło ten utwór standardem bluesa.
Sam utwór B.B. Kinga, „Rock Me Baby”, jest utrzymany w umiarkowanym tempie, notowany jest w kluczu C, w 44 takcie. Solówki gitarowe Kinga są kluczowym elementem utworu, przyciągającym gitarzystów. Wyraźna jest również partia fortepianu. Wielu artystów wskazuje na wkład Kinga we wprowadzenie utworu na szczyty list przebojów. Mimo pewnej niejasności co do daty nagrania utworu – szacuje się, że miało to miejsce między 1958 a 1962 rokiem – jego wydanie w 1964 roku, tuż po premierze singla „How Blue Can You Get”, zaowocowało 34. miejscem na liście Billboard Hot 100.
Przez lata wiele bluesowych i innych artystów interpretowało i nagrywało „Rock Me Baby”, co uczyniło ten utwór standardem bluesa. Chociaż utwór „Rockin’ and Rollin'” Lil’ Son Jacksona z 1951 roku służy jako podstawa dla wielu wersji, to wykonania B.B. Kinga i Muddy Watersa przypisuje się zasługę za uczynienie go rozpoznawalnym na całym świecie. B.B. King, znany również jako „Król Bluesa”, przez swoje mistrzowskie wykonanie „Rock Me Baby” przyczynił się do zwiększenia popularności bluesa i utrwalenia jego pozycji w historii muzyki.