Friedman nie zaniedbywał także solowej kariery. Od wydania pierwszego albumu w 1988r. do przeprowadzki do Japonii wydał kolejnych dziesięć: „Scenes” (1992), „Introduction” (1994), „True Obsessions” (1996), „Music for Speeding” (2003), „Loudspeaker” (2006), „Future Addict” (2008), Tokyo Jukebox (2009), „Bad D.N.A.” (2010), Tokyo Jukebox 2 (2011) i „Clone X” (2012).
Ostatnie pięć wydawnictw było dość trudno dostępne na rynkach poza Japonią, z czego fani nie byli specjalnie zadowoleni. Ponadto, „Tokyo Jukebox” i „Tokyo Jukebox 2” były metalowymi aranżacjami japońskich hitów popowych, co także nie przyczyniło się do wzrostu zainteresowania nową muzyką Friedmana.
W 2013r. Friedman podjął decyzję o rozpoczęciu współpracy z amerykańską wytwórnią Prosthetic Records, która wydała m.in. płyty Animlas as Leaders, Lamb of God, Gojira, czy All that Remains. Na koniec lutego 2014r. przewidziana jest premiera najnowszego albumu „Inferno”, o którym Friedman mówi tak: „to jest album, który zawiera najbardziej intensywne granie i komponowanie, jakie kiedykolwiek było moim udziałem”. „Powstał album, jakiego od wielu lat domagali się moi fani.”
Realizacją zajął się Chris Rakestraw, znany ze współpracy z Children of Bodom i Danzig, a zmiksował i zmasterował Jens Borgen (Amon Amarth, Opeth). Na płycie pojawili się tacy goście specjalni jak: Alexi Laiho (Children of Bodom), David Davidson, duet Rodrigo y Gabriela i Danko Jones. Przy jednej z kompozycji pracował także Jason Becker, który, mimo całkowitego paraliżu, wciąż pisze muzykę przy użyciu technik komputerowych. Zanosi się więc na wulkan nowych pomysłów, ale w mocnej, speed metalowej obudowie.